Społeczność naukowa klasyfikuje sagowce, znane również jako sagowce, jako żywe skamieniałości. Te wizualnie przypominające palmy rośliny poprzedziły dinozaury, przetrwały dwa wielkie wymierania i nadal żyją w niektórych miejscach na naszej planecie, zachowując swój pierwotny wygląd.
W nowej publikacji w Nature Ecology and Evoltuion naukowcy ujawnili szczegóły dotyczące tego, jak i kiedy sagowce weszły w symbiozę z bakteriami wiążącymi azot, które pomogły im przetrwać.
Aby odpowiedzieć na te pytania, naukowcy przeanalizowali 178 skamieniałych szczątków sagowców z wielu części świata, w wieku od wczesnego mezozoiku do połowy kenozoiku. Naukowcy określili skład izotopowy skamieniałych liści, w szczególności stosunek azotu-15 do azotu-14, co pozwoliło naukowcom dowiedzieć się, skąd pozyskiwali ten pierwiastek za życia. Jego ilość byłaby niższa w przypadku otrzymywania azotu z gleby i zwiększona w przypadku obecności symbiontów.
